Śląsk pod władaniem Prus. Szosa łącząca Woźniki z Tarnowskimi Górami przez Georgenberg. Ulica Woźnicka była jedną z pierwszych dróg wylotowych w dawnym miasteczku Georgenberg. Do 1874 roku nie była to droga bita, a raczej polna, piaszczysta, ale przejezdna w kierunku dzisiejszego Żyglinka, a stamtąd w niewielkim oddaleniu od dawnego Zollamtu prowadziła już lepsza. Ta dobra droga rozpoczynała się od ważnego wtedy już Świerklańca, do którego wcześniej przeniesiono kasztelanię z dawnego Bytomia. Tą lepszą drogą można było dotrzeć do starodawnego miasteczka o nazwie Woźniki; to niewielkie wtenczas miasteczko zawdzięczało swoją handlową użyteczność położeniu przy drodze będącą odnogą od głównej trasy Kraków - Olkusz - Bytom - Wrocław. Na tej odnodze drogowej były urządzone komory celne w Siewierzu, Woźnikach, Lublińcu i w bliskim Lubecku, a także w Oleśnie.
Miejsce osadzenia krzyża. Na zakolu szosy woźnickiej, po lewej stronie od miasta, w kierunku Żyglinka wystawiony był i jest nadal krzyż przydrożny. Został on osadzony na tym miejscu, po raz pierwszy, w ostatniej dekadzie XIX stulecia. Jego fundatorem był zamożny, miejscowy gospodarz Pękaty (Penkaty). Nie zachował się przekaz o motywach jego osadzenia w tym miejscu.
Kim był jego fundator? Fundatorem krzyża był zamożny gospodarz, z rodzimego rodu Pękatych (Penkatych) o imieniu Emanuel. Jeszcze o nim w innym opracowaniu przeczytamy. Według przekazów ród Pękatych wywodzi się z Małopolski, z okolic Olkusza; zajmowali się kuźnictwem. Dawne kuźnictwo było czymś w rodzaju manufaktury. W latach lokacji naszego miasta kuźnictwo pozostawało w związku z lokalnym górnictwem, innymi słowy była to skupiona górniczo-hutnicza zawodowość.
Rodzimi mężowie przy zbożnej pracy.
Starania i prace przy wystawieniu nowego.Nowe drewno przeznaczone do złożenia konstrukcji krzyża było pochodzenia świerkowego, również i o to drewno wystarał się ks. prob. Paweł Laby. Transportem drzewa z lasu do tartaku i jego pocięciem na odpowiednie gabaryty zajmowali się: Brol Jan (Hanik) wraz z zięciem Morawcem. Roboty stolarskie wykonał, nasz kolega klasowy, Achim Darmas wraz z synem Dominikiem. To Achim wymyślił koncepcję drewnianej obudowy górnej części krzyża. Została ona wykonana ze skrawków drewnianych, które pochodziły z obróbki drewna w tartaku.
Krzyż przydrożny na starodawnym rozdrożu, a obecnie ulic Cynkowej i Woźnickiej
Poświęcenie krzyża. W tym samym roku krzyż został poświęcony przez ks. prob. Pawła Labego. Szeroki krąg sąsiadów mieszkających w bliskości nowego krzyża, zebrał środki na jego godny wystrój przy poświęceniu. W tym uroczystym dniu Paweł Tobor złożył przyrzeczenie opieki nad krzyżem, dopóki starczy sił. To też po kilku latach, z uwagi na podeszły wiek, przejął jego deklarację opieki nad krzyżem Janek Pękaty, nasz kolega klasowy. Przyjął się zwyczaj składania intencji mszalnych za wszystkich czynnych przy pracach około niego, jak i składających ofiary dla jego upiększenia i dbających o jego otoczenie. Pan Teodor Machura ufundował krzewy ozdobne po obydwu jego stronach, widoczne na fotografii.
Mieszkańcy pięknej Italii, którzy pragnęli wrócić do swojej ojczyzny. Według zapisu w miejscowej metryce kościelnej z 19. stycznia 1945 roku, a był to już sobotni wieczór, weszli do miasta Sowieci. W przekazie z tego samego dnia, lecz z innego źródła mowa jest o tym, że nieco wcześniej dwaj mężczyźni, w podniszczonych wojskowych niemieckich mundurach, zatrzymało się przy obejściu leśniczówki przy Kolybce. Na ujadanie psa wyszła z domu żona leśniczego i zauważyła, że wyglądali dość nędznie, lecz nie prosili o jedzenie, ale sprawiali wrażenie chęci rozmowy. Zapytała ich zatem, dokąd idą. Odpowiedzieli, że wracają do Italii i prosili o wskazanie im drogi, którą dojdą do swojej ojczyzny. Posługiwali się słabą niemczyzną. Gospodyni ostrzegła ich, mówiąc, że sowieckie patrole pokazały się już w pobliżu Żyglinka i Miasteczka. Zaproponowała im skrytkę w lesie, lecz odmówili i poszli ku swojemu przeznaczeniu. Byli to prawdopodobnie zbiegowie z obozu pracy przymusowej, który był urządzony w tyllińskich lasach, za dworcem kolejowym (więcej o Obozie pracy przymusowej, gdy tekst zostanie umieszczony na stronie).